Pleonasme

Tot voor kort was hij mij onbekend, Jim Jefferies. Maar onlangs zag ik op Netflix een show van de man, een grappige komiek. Dat laatste lijkt een pleonasme, maar is het niet. Grappig is subjectief. Ik ken namelijk ook best een aantal niet-grappige komieken of cabaretiers. Voorbeelden? Nee, daar begin ik niet aan. Maar als ik zeg dat ik op oudejaarsavond vaak vroeg naar bed ga, dan heeft men een aardig idee. 

     Oké, grapjas Jefferies weet bij mij dus wél de juiste snaar te raken. Ik vind hem daardoor grappig. Er zit een lekker tempo in zijn shows, hij is bot en grof en dan weer scherp en intelligent, schopt tegen heilige huisjes als religie, gender, bejaarden, gehandicapten, noem maar op. De man is vaak buitensporig incorrect maar dan wel met een vrolijke ondertoon. Hij vergroot de domheid van sommige kerels (denk aan het type redneck/neanderthaler of aan die populistische wereldleider met zijn oranje kuif), steekt in het algemeen de draak met het vrouwelijk deel van de wereldbevolking, zijn seksgrollen zijn nogal expliciet en zijn mimiek en vetlijzige Australische accent, gelardeerd met alle variaties van het woord fuck, zorgen voor de rest. In mijn ogen een grappige komiek dus, en da's geen pleonasme.

Benieuwd naar Jim Jefferies? Klik voor een kort fragment HIER. Of HIER. Maar er is online veel meer grappigs (of niet-grappigs) van hem te vinden.