Glimlach

Het is niet druk in de parfumerie. Naast mij schuifelen slechts een moeder met haar dochtertje door de zoetgeurende winkel. De moeder schat ik ver in de dertig, het meisje amper tien. Ze laven zich aan zeepjes, smeersels en watertjes. “Mam, deze,” kirt het meisje. “Doe maar,” knikt de vrouw nadat ze het prijsstickertje heeft gezien.
Met hun keuze in de hand - een glitterdoosje waarin lippenstift en nagellak - schuiven moeder en kind aan voor de counter. De aardige, zeer verzorgde verkoopster neemt het doosje van het meisje in ontvangst en vraagt haar: “Is het een cadeautje?” Waarop het meisje, ietwat verlegen, ja zegt. “Dan zal ik er een leuk pakje van maken,” zegt de verkoopster enthousiast, gevolgd door een vrolijk: “Voor wie is het?”
Het meisje denkt na, antwoordt dan: “Voor de vriendin van mijn vader.”
“O-o,” zegt de verkoopster, waarna ze zich snel herpakt met een “zal ze vast leuk vinden, joh.” Daarna werpt ze een warme blik van verstandhouding naar de moeder. Die glimlacht terug. Althans, ze probeert het.