Voetstappen

Mijn slaapkamer bevindt zich pal boven de huisdeur. Als ik vroeg wakker ben hoor ik hoe de krantenjongen zijn werk doet - altijd rond 06.00 uur, zelfs op zaterdag! Ik heb hem nog nooit gezien, ken slechts zijn geluiden: stoere voetstappen, de deurklep, de krant die op de grond ploft. De jongeman is wit, bruin of zwart; soepel en energiek; heeft er altijd zin in. Niet alleen zijn stappen, ook zijn ‘worp’ is stoer want dikwijls ligt de krant niet op mijn mat maar verderop in het gangetje. Wat ik ook van deze bezorger weet is dat hij niet verzaakt. Regen, koude, donkerte, altijd zijn daar weer die vertrouwde stoere stappen. Het is de tred van iemand die weet wat-ie wil. Het lijkt me een knaap die later JSF-piloot wil worden, en dat ook wórdt! Alleen al daarom verlang ik naar kerstmis. Dan zie ik hem voor het eerst wanneer hij aanbelt om mij verwachtingsvol een kaartje met Gelukkige Feestdagen te overhandigen. Mijn wereld(beeld) stort in als hij een oud vrouwtje blijkt te zijn. Met stoere stappen.