Regelmatig loopt de man de
dierenartsenpraktijk binnen. Zijn rode kater heeft namelijk zorg nodig:
dieetvoer, vlooiendruppels, ontwormingstabletten. Aan de balie geeft hij dan zijn
bestelling op aan de assistente. Routine. Maar vandaag ziet hij iets
bijzonders. In een hoek van de ruime wachtkamer staan lege eetbakjes in alle
soorten en maten. In die bakjes liggen kaartjes waarop (soms kinderlijk geschreven)
de huis- en soortnaam van huisdieren. Dus:
Bandit
– hond. Of:
Kimi – kat. Of:
Fluffie – konijn. De man informeert naar het hoe en waarom. De assistente: “Dat is voor Sinterklaas.
Wie hier z’n bakje heeft gezet en op 5 december tussen 14.00 en 15.00 uur
langskomt, vindt er een verrassing in. Van de Sint! Misschien iets voor u?” De
man laat een schampere lach vallen.
Naar huis fietsend denkt-ie: We zijn in dit land
écht van de pot gerukt; overal in de wereld is ellende en wij vieren verdomme Sinterklaas
met onze huisdieren!
Thuis, op de bank, vertelt (!) de
man het verhaal aan zijn rode kater die, als altijd, op zijn schoot resideert. Vervolgens vraagt hij zich af hoe hij zonder gezichtsverlies alsnog een leeg
eetbakje in de wachtkamer van de dierenartsenpraktijk kan leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten