Zen

Ooit, toen het mijne kapot ging, had ik geen geld voor een nieuw scheerapparaat. Ik kocht daarom een bus scheerschuim en een wegwerpmesje. Veertig jaar later weet ik niet beter. Oké, het is niet groen, zo’n spuitbus en die plastic wegwerpmesjes. Maar het kost weinig, scheert glad en voelt fris. Ik ben daarmee geen uitzondering. Met name in grote steden scheert men zich graag nat, zo wees recent onderzoek uit, terwijl men in de provincie veelal gebruikt maakt van het stopcontact. Maar nu is er nieuwe trend: de old school barbier. Je laat je dan verwennen door zo’n mannetje die kromgebogen zijn scalpel over je kakement en langs je adamsappel laat glijden. Het schijnt een weldadige beleving te zijn, een beetje zen. Vooral bij de Randstedelijke culturele elite is het cool (sorry, en vogue) om de barbier te frequenteren. Het heeft er inmiddels dezelfde status als het niet bezitten van een eigen auto en periodiek offline zijn. Het nieuwe chique. Wie anno nu een Philishave en een Kia bezit en de hele dag twittert of facebookt, houdt daarover wijselijk zijn mond. Of scheert zich weg, naar de provincie.