Rolkoffers

Vanaf de Renaissance hebben we flink doorgepakt. Snel daarna volgende immers Verlichting, Industriële Revolutie, het atoomtijdperk, de digitale revolutie en nu staan we al op de drempel van een virtuele wereld. Wat vonden we allemaal niet uit! We kwamen erachter dat we evolutioneerden, wat penicilline is, stoom, elektriciteit en kernenergie. De wetenschap bracht enorme vooruitgang op het gebied van voeding, hygiëne en gezondheidszorg. Onze leeftijd schiet erdoor omhoog. Onlangs vonden we bewijzen voor Einsteins heelalrimpels die tijd en ruimte zo relatief maken. We scheerden langs Jupiter alsof het niets was; verwierven inzicht omtrent elementaire deeltjes. Wat een feest van menselijk vernuft!
Zo bezien is het wel een beetje vreemd dat we pas sinds pakweg vijfentwintig jaar met de rolkoffer op pad gaan. De ‘gewone’ koffer bestaat namelijk al heel veel langer. Miljoenen immigranten, passagiers, toeristen en handelsreizigers tilden zich een hernia aan stugge, plompe, vaak loeizware (hut)koffers en valiezen. Iedereen sjorde, zeulde en sjouwde. Onbegrijpelijk daarom, dat men pas vele decennia later tot de conclusie kwam dat wieltjes onder koffers het reizen stukken comfortabeler maakte. Dit vertraagde inzicht zorgde er bijvoorbeeld voor, dat we nog massaal onze koffers droegen terwijl er al wagentjes op de maan en Mars rondtuften. Het bewijst maar weer eens hoezeer de mens - hoe briljant soms ook - behoorlijk veel last heeft van blinde vlekken. Ik vind dat zowel vermakelijk als angstaanjagend.