Goddank

Vanaf het balkon van ons vakantiehuisje kijk ik letterlijk neer op een yogaklasje. De groep trok zojuist mijn aandacht door een sonoor gehum, iets dat wellicht een ontspannende werking uitoefent op de inborst van de neurotische mens. De hummende deelnemers verkeren op matjes in kleermakerszit; op één man na allemaal vrouw. Boven hen vormt een paarse explosie van bougainvillea een fraaie koepel die tevens voor de broodnodige schaduw zorgt. Het oogt intiem en sereen.
Best bijzonder eigenlijk, mijmer ik op ons balkon: yoga op een Grieks eiland. Ooit was dit toch het domein van de klassieke goden. Later had de Byzantijnse god het voor het zeggen. Weer later deelden bij toerbeurt de Ottomaanse muzelmannen en de orthodoxe christenen hier de lakens uit. En nu oefent een aantal hummers een techniek uit die zijn oorsprong vond in Aziatische spirituele culturen. Van mij mag het allemaal en ik juich het van harte toe als de hele wereld aan de yoga gaat, al dan niet onder de bougainvillea. Het geeft rust en beschadigt niemand, wat je van een boel goden niet kunt zeggen. Dik tevreden met deze vlugge conclusie klok ik mijn glas Mythos leeg, verlaat ons huisje, stiefel naar de baai en laat me achterover zakken in het lauwe water. Weinig spiritueel, heel aards, ja misschien zelfs wel ronduit platvloers. Goddank kan dat hier ook.