Victorie

In Alkmaar begint de victorie, luidt een bekende Nederlands uitdrukking, waarbij men doelt op de eindzege op de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog. En zo voelde het ook een beetje toen ik een wandeling maakte door het hart van de historische Kaasstad. Wat een pracht: de steegjes, hofjes, grachtjes, oude gevels en panden. Zelfs mijn loopje kreeg iets victorieus, zeg maar. Alles klopte deze dag: het gevoel, de treinreis, het weer, het volk, de schoonheid.
Iets minder aantrekkelijk was het dienstertje in het lunchcafé alwaar ik een tussenstop maakte. Maar ach, ze was lammetjesachtig lief. En behulpzaam, want toen ik vroeg hoe ik met mijn eenvoudig prepaidje kon inloggen op de gratis wifi van het etablissement, liet ze alles uit haar handen kletteren teneinde mij met de wereld te verbinden. Ik prees haar daarna de kroonluchter in, vurig hopend dat ze zich iets mooier zou voelen dan ze was.
Nog altijd behept met dat victorieuze gevoel, vervolgde ik mijn rondgang door Alkmaar. Luisterrijk vond ik het Huis met de Kogel. Jawel, die kogel raakte me recht tussen de ogen. Afgevuurd door die vermaledijde Spanjolen, en nog steeds zichtbaar aan de gevel van het 16de eeuwse pand. Maar het allermooiste trof ik in een intiem steegje. Boven de deur van een piepklein romantisch arbeidershuisje hing een handgeschilderd bordje: Hotel Mama. Iedereen welkom.
Ik overwoog aan te kloppen, maar vreesde een deceptie. Deze gastvrijheid kon immers nooit victorieuzer zijn dan de fantasie die ze ter plekke bij me opriep.