Drijfveer

Je ziet het vaak bij TV-programma’s over huisinrichting of reizen: mensen die aan het einde van de cyclus ergens neerploffen. Neem zo’n make over van iemands woonkamer. Nadat de boel door de programmamakers is opgeknapt, worden de verwachtingsvolle bewoners weer toegelaten in hun stolpje. Tadááá. Iedereen is steevast verrukt van het nieuwe interieur en tot slot laat men zich uitgelaten op de nieuwe bank vallen. Datzelfde zie je bij reisprogramma’s. De BN’er van dienst is op de nieuwe locatie aangekomen, kijkt uit het raam, wijst de kijkers op het unieke uitzicht en ploft ten slotte aanstellerig neer op boxspring van de exotische hotelkamer. Of in een hangmat, wat ik Floortje Dessing vaak heb zien doen. Bij programma’s over B&B’s hetzelfde laken een pak: aangekomen op de nieuwe setting vlijt men zich genoeglijk neder op het vreemde ledikant.
Ik begin te vrezen dat het bereiken van het doel dikwijls niet onze belangrijkste drijfveer is, maar het gestrekt bijkomen daarvan. Mocht dat het geval zijn, dan zou ik, als pro deo levenscoach, adviseren dat hele traject maar over te slaan en direct de zwaartekracht op je in te laten werken. Je spaart daarmee je portemonnee en het milieu. En jezelf.