Camera obscura

Hoe het precies zit weet ik niet, maar het licht dat onze ooglenzen opvangen, wordt op ons netvlies verdraaid geprojecteerd waardoor we het beeld ondersteboven binnenkrijgen. Gelukkig corrigeren onze hersenen het zaakje razendsnel waardoor we ‘normaal’ zien, dus de onderkant onder en de bovenkant boven. De praktijk hiervan wordt fraai getoond door de camera obscura, een oude techniek die laat zien hoe je beeld vangt, iets wat oude meesters soms gebruikten voor een zo echt mogelijke weergave.
In een doos wordt middels een minuscuul gaatje (pinhole) een kleine hoeveelheid licht doorgelaten. Dit minimale lichtstraaltje toont in die donkere ruimte de buitenwereld op zijn kop, net zoals ons oog dat waarneemt zónder correctie van de hersenen.
Hetzelfde kun je doen in je woonkamer. Plak alle ramen goed af, bijvoorbeeld met zwart landbouwplastic, zodat het aardedonker wordt. Prik vervolgens een gaatje in het plastic en je zult zien dat het uitzicht (straat, tuin, plantsoen, en als je pech hebt je nieuwsgierige overbuurvrouw dan wel een vuilverbrandingsoven, varkensfokkerij of kerncentrale) ondersteboven wordt weergegeven in je woonkamer.
Er zijn creatieveilingen die hier iets mee doen, zie bijvoorbeeld www.stefnagel.com onder het kopje camera obscura. Oké, het is familiepropaganda, maar dat mag. Soms. Elk straaltje licht in ons obscure bestaan is immers welkom.


Hotelkamer van Krasnapolsky met uitzicht op de Dam op een zondagochtend.

Opm.: de opname is gemaakt met lange sluitertijd maar verder 'puur natuur'.
Er is dus geen gebruik gemaakt van Photoshop o.i.d.