DINGDONGGG. Een lief uitziend kroeskopje met een iPad in haar hand stond op mijn stoep. ‘Dag
meneer, bent u bekend met de slimme thermostaat?’ Het aanbellen van het kroeskopje had mij zojuist opgeschrikt uit een biografie van koningin Victoria,
dus ik verkeerde in gedachten nog in de 19de eeuw. ‘Eh, een slimme thermostaat, eh ja, daar heb ik eh, wel eens van
gehoord,’ stamelde ik. Vervolgens begon ze enthousiast de voordelen ervan op te sommen. Ik wierp tegen dat mijn domme huisthermostaat nog prima voldeed en dat ik weinig behoefte had aan allerlei digitale rimram. ‘Ja meneer, dat begrijp ik. U bent al wat ouder. [Zag ik een minzaam lachje?] En u houdt niet van veranderingen.
Maar het is wel 2017. En dat brengt veranderingen met zich mee, "kansen" noem ik ze liever, kansen waar u echt wat aan heeft.’ Hierop overwoog ik haar iPad af te pakken en
die als een boemerang het gemeentegroen in te keilen, óf mijn broek te laten zakken en aan mijn vlezige thermostaat te sjorren teneinde ook een moment of fame te scoren aan het #MeToo-front. Helaas ben ik daar te laf voor. Dus maakte ik een beleefd eind aan ons gesprek, sloot de voordeur en slofte terug naar
mijn nog warme zitplek. En naar de 19de eeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten