Appartement

Vorige maand hielp ik bij de verhuizing van een oude, moeilijk ter been zijnde vrouw. Zij switchte (na voorzichtige druk van haar bezorgde achterban) van een gezinswoning naar een seniorenappartement met 'zorg om de hoek'. Het was een zware en tijdrovende klus, maar gelukkig waren we met z’n velen. Behalve de verhuizing, moest natuurlijk ook het nieuwe huis vooraf netjes aangekleed en op smaak gebracht worden. En ook moest het oude volgens de strenge voorschriften van de huurcoöperatie weer keurig worden opgeleverd, wat het meest frustrerende werk was. Maar uiteindelijk zat de seniore dame dan toch in haar gerieflijke appartement. Veilig en comfortabel.

Met deze verhuizing vers in het achterhoofd vraag ik me nu af wanneer voor míj het moment aanbreekt te verkassen naar een kleinere, gemakvriendelijker woning. Onlangs nog kreeg ik een fraai en vrij nieuw huurappartement aangeboden. Nadeel was dat het zich op de elfde etage (ik heb hoogtevrees) bevond in een zeer drukke stad; voordeel was dat je vanaf daar de duinen en de Noordzee kon zien en ook belopen. Nadeel was dat de huur pittig was; voordeel was dat ik geen onderhoud (tuin!) meer hoefde te plegen. Uiteindelijk heb ik het aanbod toch maar afgewezen. De reden was dat ik nog steeds bijzonder prettig woon, met veel groen en open water in de directe - en vertrouwde - omgeving, en dat voor een habbekrats. Een goede reden, vind ik zelf, anno nu. Probleem is wel dat, gezien mijn leeftijd, die reden morgen plotsklaps minder goed kan zijn.