Mensenplaag

Graag zie ik mezelf als een onafhankelijk denkend mens, wars van wat het volk roept en doet. Maar - men voelt ‘m al - dat valt vies tegen. Zo werd ik onlangs slap en weerloos meegesleurd in de avocadotsunami. Vroeger zei ik trouwens heel knullig ‘advocado’s’, stom als ik was/ben. Ik weet zelfs niet eens of het groente of fruit betreft. Hoe dan ook, volgens iedereen word je er fluitend honderd mee. Zóoo gezond!

Op internet zocht ik op wat je er allemaal mee kon. Nou, van alles. Naast je bovenlip harsen of je aambeien bestrijden, kon je ze ook op allerlei manier bereiden voor een heerlijke maaltijd. In mijn postmoderne droomkeuken ging ik er dan ook subiet mee aan de gang. Ontpitten, snijden, kruiden, wokken, vreten. Ik moet zeggen: het resultaat was best oké. Niet dat avocado’s nou zo vreselijk lekker zijn, want ze smaken an sich naar niks - een wortel is er een smaakexplosie bij. Maar voorzien van wat aanvullende vreterij op je bord is het prima te doen, zeker in de wetenschap dat je er honderd mee wordt. Dat laatste is juist weer bijzonder verontrustend, want de wereld gaat nu al ten onder aan een niet te bestrijden mensenplaag. Dat laatste is mijn vaste overtuiging als onafhankelijk denkend mens. Ofschoon ik zojuist beweerde dat dat vies tegenvalt.