Lopende band

Soepeltjes zoeft de roltrap omlaag. Vóór mij daalt een stel af, verdeeld over twee treden. Naast elkaar passen ze niet, weldoorvoed als ze zijn. Pal achter ze afdalend, kijk ik neer op haar grijze uitgroei en de moedervlekken op zijn scalp. De mensen achter mij doen dat wellicht op mijn wijkende kruin. Enzovoorts. Filerijden op de roltrap.

Beneden aangekomen, en direct na het wegschuiven van de treden, houdt het stel tot mijn grote schrik ineens halt. ‘Heb jij de autosleutels?’ vraagt de man aan de vrouw. Voor ze kan antwoorden kegel ik tegen haar aan, direct gevolgd door de afdalers achter mij.

Wie wel eens in een flessenfabriek een ontsporing op de lopende band zag, heeft nu beeld. Een chaos aan flessen die geen kant op kunnen. Vandaag ben ik een fles.

Het meest bijzondere gebeurt echter daarna. Het volgevreten duo keert zich verontwaardigd tegen de over elkaar buitelende meute. ‘Wat een haast!’ en ‘Wat staan jullie nou te dringen?’ zijn nog hun meest vriendelijke sneren. Kennelijk verwachtten de twee veroorzakers van de blokkade, dat hun volgers als gekken weer tegen de dalende roltrap op ploeterden, wat beslist een komisch gezicht zou opleveren. In lachfilms doet zo'n situatie het dan ook altijd erg goed, juist door de panische reacties van de figuranten. Naast fles in een flessenfabriek, ben ik vandaag figurant in een lachfilm.