De masseuse

Ik treinde vis à vis met haar. Halverwege de dertig, schatte ik. Roodbruine huid, lang zwart haar, een laag uitgesneden truitje onder haar openvallende jas. Op haar neusbruggetje een Ray-Ban Aviator Polarized, tussen ons in haar rolkoffer. Ze was mooi en dat vond ze zelf ook: voortdurend schoot ze selfies. Zonder zich ook maar enigszins te generen tegenover die vreemdeling pal tegenover haar, wurmde ze zich in allerlei poses, nu en dan haar lippen tuitend. Een enkele keer sloeg ze het bevallige hoofd met een korte ruk voorover waardoor haar lange haardos eerst mijn kant op zwaaide, vervolgens wierp ze het hoofd in d'r nek waardoor haar hoofdtooi weer op haar rug en schouders terechtkwam, ofschoon nu iets volumineuzer, hetgeen de bedoeling zal zijn geweest van dit fraaie staaltje headbanging. Daarna bespiegelde ze zich weer eenzelvig aan haar schermpje.
Ik deed of ik uit het raam keek toen ik haar plots hoorde praten tegen datzelfde apparaat. Ze had een sensuele, wat hese stem en sprak Spaans met een kinderlijke dictie. Het riep allerlei fantasieën in mij op. Vanwege haar uiterlijk vermoedde ik dat ze uit Zuid-Amerika kwam, Colombia misschien. Ja, ze was afkomstig uit een door waslijnen overgroeid steegje in Bogotá en was naar Hotel Europa gereisd om als masseuse haar brood te verdienen. Zodoende was ze nu met haar rolkoffer onderweg naar Lapzwanserveen om aldaar in een nieuwe club te gaan werken. Het geld dat ze ermee verdiende zou ze overmaken naar het kindje aan de andere kant van de lijn dat in het genoemde steegje in Bogotá was achtergebleven, samen met opa en oma. Helaas kwam dit verhaal ten einde toen we langzaam mijn station binnenrolden. Mijn mooie overbuuf bleef zitten, bevrediging zoekend in haar mobieltje. Lapzwanserveen was nog een eind rijden.