Slavernij

Bij de Hema stond ik voor het schap met portemonnees, de mijne was aan vervanging toe. Helaas was de keuze niet reuze. Dat was ik anders gewend van de Hema, waar ik wat geldbuidels betreft in het verleden altijd makkelijk scoorde. Dat kwam, beredeneerde ik, doordat we tegenwoordig meer behoefte hebben aan een etui voor bankpasjes, credit- en andere cards dan aan een ouderwetse beurs. Want ja, wie loopt er nu nog met (veel) duiten op zak? Afijn, de Hema verkocht welgeteld één modelletje dat mij geschikt leek. Hij kostte 15,99 euro, maar was robijnrood. Vanwege zijn kleur zag ik af van aankoop.
Een kwartier later stond ik bij de Action, daar verkopen ze van alles, dus waarom geen portemonnee? En warempel, vrijwel dezelfde als bij de Hema, maar dan voor 3.99 euro! Eveneens van leder maar goddank in zakelijk zwart en bruin. Dat werd hem dus.
Wachtend in de rij voor de kassa vroeg ik me af waarom de Action-beurs slechts een kwart kostte van zijn Hema-neef. Een obscure ledersoort misschien? Of heeft het iets van doen met slavenarbeid? Met enig schuldgevoel rekende ik af.
‘Contant of pin,’ vroeg de caissière.
‘Pinnen,’ zei ik als slaaf van mijn bankpasje.