Tante Gees

Een stoer en tof wijf, de ongetrouwde zus van mijn vader. Gees was haar roepnaam, van Gesina. Ze was de tante met het Playmobilkapsel, die zich altijd in broeken hulde én kon autorijden, eigenschappen die niet vanzelfsprekend waren eind jaren vijftig/begin zestig, de periode waarop ik nu terugzie. Vrij snel na haar komst uit Indië kocht ze een nieuwbouwflat en een mosterdkleurige Lloyd, een Duits automerk uit vervlogen tijden. Ik meen nog te weten wat voor geluid haar karretje maakte, hoe het dashboard eruitzag en hoe het interieur geurde. 

Mijn stoere tante was lerares. Omdat ik op school flut was met cijfers én omdat ze vlakbij woonde, werd ik alras naar haar gestuurd voor rekenbijles. Zo zat ik geregeld aan tante Gees' werktafel over mijn staartdelingen gebogen waarbij zij streng toekeek en corrigeerde. Uit pure onmacht en wanhoop ben ik tijdens zo'n bijlesje eens in huilen uitgebarsten. Watje, zal tante gedacht hebben. Behalve streng was ze overigens ook best artistiek; in haar vrije tijd maakte ze sculpturen van klei en ander materiaal. Die creaties stonden her en der in haar woning tussen het eigentijdse meubilair dat anno nu vet vintage zou zijn.
Vandaag de dag passeer ik nog heel soms haar inmiddels sterk verouderde woonblok in het Haagse. Ik kijk dan altijd even omhoog naar dat raam waarachter ze woonde en ook naar de ruimte voor het portiek waar die mosterdkleurige Lloyd ooit geparkeerd stond. Later zou ze die inruilen voor een bordeauxrode Opel Kadett stationwagon, want daar pasten haar kampeerspullen beter in. Op haar oude dag werd tante Gees vrijwel blind. En toen ging ze dood. En met cijfers ben ik nog steeds flut. 

Lloyd was ooit een zustermerk van Borgward, ook al zo'n naoorlogs Duits
automerk dat niet meer bestaat. Heinkel, NSU, DKW, Glas, Messerschmidt,
Goliath, Hanomag, Wanderer, Daimler, Goggomobil, ach ja...