Stuk of kapot?

Bij de zebra voor de entree van Batavia Stad kneep ik in de remmen voor twee overstekende vrouwen. Ze waren beiden vrij klein, een beetje dik, rond de dertig en keken stuurs. Het duo had de handen letterlijk vol aan nieuwe aankopen; ik telde minstens twaalf kledingzakken, drie aan iedere arm. Die zakken schreeuwden brandnames als Desigual, Puma, BALR., Superdry, Skechers en weet ik veel; ik werd al moe van het kijken naar dit gesjouw. Niet alleen liepen de vrouwen vanwege hun volle zakken tamelijk breeduit, ook hielden ze wat afstand van elkaar tijdens hun oversteek richting parkeerterrein. Ik bespeurde enige afkeer bij ze. Terecht, zo bleek.
‘Jij maakt mijn leven stuk,’ hoorde ik de linker ineens zeggen.
‘Nee, jij maakt míjn leven stuk,’ reageerde de rechter al net zo boos, om het vervolgens samen te vatten: ‘Wij maken gewoon mekáárs leven stuk.’ 

Ongewild was ik getuige van een afbrokkelende relatie, maar wie weet viel het mee. Immers, een 'stuk leven’ klinkt nog altijd beter dan bijvoorbeeld een 'kapot, vernield of verwoest leven’: een (taal)gevoelskwestie. Waar een kapotte relatie einde verhaal lijkt, is een stukke relatie misschien nog op te lappen. Tenminste, indien je dat zou willen, want solo voorkomt toch best een hoop gezeik. Voorbeeld: wie in z'n uppie shopt, hoeft met niemand rekening te houden. 

Sowieso kan geslenter naast een koopjeshongerige partner door de zomerdrukte van Batavia Stad Fashion Outlet, met daarbij het onvermijdelijke passen van kleding in zweterige hokjes, zomaar het begin inluiden van het relationele einde.