Zeewolde

Vergezeld door mijn begeleidster, toerde ik over afgelegen polderweggetjes naar Zeewolde. Hoewel relatief dicht bij huis, waren we er beiden zeker twintig jaar niet geweest. Het stadje bleek in die tijd fors gegroeid, vergeet daarom direct de verkleinvorm. Ons viel vooral op dat alles er zo fris en welvarend uitzag. Mooie nieuwbouw afgewisseld met veel groen. Bedenk daarbij dat Zeewolde riant is gesitueerd tussen het grootste aaneengesloten loofbos van Nederland en de stranden en jachthavens langs het brede Wolderwijd. Een heuse voltreffer is bovendien dat het volwassen centrum goeddeels aan het water ligt, wat een gezellige indruk geeft. Verder zijn alle bekende winkelketens en voorzieningen aanwezig op een ziekenhuis, een treinstation en de Bijenkorf na.
     Heeft Zeewolde dan geen nadelen? Vast wel, maar wij vonden ze niet. De jonge serveerster in een lunchrestaurant aan de haven vertelde dat ze hier geboren en getogen was, en dat mensen haar wel eens vroegen of het niet saai was in zo’n polderstad. ‘Maar zo ervaar ik het he-le-maal niet. Ik heb het hier juist ontzettend naar de zin, heb hier ook zo veel vrienden.’ Een wat oudere inwoonster zei, wachtend voor een winkelkassa, dat wanneer ze de stad binnenreed ze altijd een vakantiegevoel kreeg. ‘En dan knijp ik in mijn arm en denk: maar ik wóón hier.’
     Vroeger, toen dit deel van de polder nog in ontwikkeling was, sprak men erover dat Zeewolde mogelijk zou uitgroeien tot het Wassenaar van Flevoland. Maar inmiddels kun je net zo goed zeggen dat Wassenaar het Zeewolde van de Randstad is.