Dieven

Australië biedt veel zon, ruimte en natuurschoon, bovendien is het hoogontwikkeld en politiek stabiel. Het paradijs dus. Maar onlangs las ik (eindelijk) de De Fatale Kust. Het vuistdikke epos vertelt de ontstaansgeschiedenis van Down Under. Zoals bekend werd dit amper ontdekte, vrijwel lege continent eind 18^e en begin 19^e eeuw door Engeland aangewezen als dumpplek voor straatrovers, valsemunters, dieven, hoeren en oplichters. De maandenlange ‘cruise’ - 16.000 zeemijl opeengepakt in brakke brikken - en het verblijf in die eerste nederzettingen tart elke beschrijving. Honger, ziekte, zweepslagen, voetboeien en moord waren aan de orde van de dag. De ellende beperkte zich niet alleen tot die eerste scheepsladingen verplichte migranten en hun bewakers. Het nog in het stenen tijdperk verkerende volk dat er al duizenden jaren leefde, werd verjaagd, verkracht, onderdrukt of bij bosjes afgeslacht. Naast deze locals, werd ook nog eens de oorspronkelijke flora en fauna gedecimeerd ten gunste van landbouw en schapenteelt. Kangoeroes versus prikkeldraad, zeg maar. Na lezing van De Fatale Kust begrijp ik beter waarom die altoos relaxte, surfende, barbecueënde, bruingebronsde Aussies niet graag over hun verleden praten. En de Aboriginals juist wel.