Zwammen

De man en de vrouw dringen steeds dieper het woud binnen. Op deze grijze dinsdagnamiddag zijn zij de enigen. De stilte is on-Hollands. Om hen heen hangt een dampige, lichtzure geur. Diffuus licht valt in korrelige strepen door het dikke bladerdek. Hier en daar begint het groen te verkleuren. De twee zijn zich bewust van de herfstpracht. Ze praten zacht of niet, houden lichtjes de adem in en proberen het geknerp onder hun schoenzolen te beperken. Ze hopen namelijk op een ontmoeting met grofwild, maar vooralsnog houdt dat zich schuil. Wel zien ze de door wilde zwijnen omwoelde aarde, een serie hoefafdrukken van een edelhert en een diepzwarte drol, mogelijk van een vos of das? Maar dan stuiten ze op ‘hun’ eerste vliegenzwam van ‘t jaar. En daarna nog een, en nog een. Ze doen denken aan tekeningen van Rien Poortvliet, aan verhalen over elfen en kabouters, Neêrlands meest feeërieke natuur dus. De vrouw fotografeert de vermiljoenrode paddenstoelen, neemt daar alle tijd voor. De man wacht op afstand, is ongeduldig. Hij heeft trek gekregen. Zwijnen en zwammen zijn prachtig, maar voor hem vormen ze de prelude naar een pannenkoek met spek en champignons.