Het is nou ook weer niet zo dat er dagelijks toeristenbussen
vol Aziatische fotografen voor mijn gevel parkeren, maar ik durf de stellen dat
mijn tuintje er momenteel eentje is van hallucinante schoonheid. Het bloeit en
woekert dat ’t een lieve lust is. Ik laat het allemaal gebeuren, dit alles
volgens het romantische principe van de Engelse cottagetuin. Aan de overkant
van de Noordzee houden ze immers van organische vormen, van ruige en volle
borders, kortom van een gezellig zooitje waar bladblazers en elektrische heggenscharen
not done zijn en waar de natuur in redelijke mate zijn vrije gang mag gaan, dus
ook mieren, slakken en egels.
Dit in groot contrast met de Franse tuin. Hier is
classicisme troef: veel symmetrie, rechtlijnigheid en dus strak snoeiwerk en
liefst dagelijkse verzorging. Ook deze tuinen kunnen zeer fraai zijn, maar ik
geef toch de voorkeur aan de Engelse aanpak. Zij waren immers ook zo verstandig
om niet slaafs achter de euro aan te lopen.
Mooi zijn ook de Griekse tuinen: rustiek kruimelig metselwerk, slapende
katten, een olijfboompje voor de broodnodige schaduw en ten slotte wat pot- of
vetplanten die weinig onderhoud behoeven. En de euro’s krijgen ze van ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten