Voor het eerst van mijn leven zat ik op een e-bike. Niet
zomaar een e-bike, maar een superdeluxe elektrische ATB van kwaliteitsrijke
Pruisische makelij met duizend versnellingen en andere high tech stuff. Ik heb
hem uit kunnen proberen bij onze oosterburen in
Rijnland-Palts. Het ging over kronkelende asfaltweggetjes, soms over rulle
grond, gras- of geitenpaadjes. Wat vooral telde was dat het sterk op en af ging - het gebied is ook
bekend bij wintersporters. Hoe het
fietste? Hervorragend! Naargelang mijn beenkracht en conditie schakelde ik
vlotjes naar een immer voorhanden zijnde comfortabele versnelling waardoor ik
altijd het gevoel had heuvelaf te gaan, wat enigszins hilarisch is. Pittige
cols beklom ik daardoor fluitend; de bolletjestrui stond vast.
Kortom: ik was he-le-maal verkauft. Probleempje is wel dat dit type e-bike een
hele lieve duit kost. Dat wordt sparen, dus dat duurt nog wel even. Maar vroeg of laat wil ik alleen nog maar heuvelaf zoeven, gevoelsmatig dan, met wind in de rug. Over zachtglooiende hellingen naar zonnige valleien, langs malse velden waarop bloesembomen en dartele lammeren. Tussen breedlachende Anita Witziers op glanzende Stella's. Droomland bestaat, dankzij de e-bike. Nu nog weten waar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten