Het oude centrum van Deventer is een bezoek meer dan waard.
De fraaie Brink, de Deventer Koekwinkel, het Speelgoedmuseum, het ‘oudste
stenen huis van Nederland’, de Latijnse school, Oude Mariakerk, de
kabbelende IJssel, ze liggen allemaal binnen een kwartiertje lopen van het
station. Kuierend langs al dit schoons ging het door intieme straatjes met antiquariaten, kunstwinkeltjes of kleine
uitdragerijen waar ze bijvoorbeeld alleen stempels, gebruikt speelgoed of oude
LP’s verkochten. Na deze sfeervolle rondgang dronk ik koffie op het terras van
De Rode Kat waarna ik met een goed gevoel de oude Hanzestad weer per trein achter me liet.
Naast mij zat, aan
het gangpad, een Arabisch uitziende man met een mooie zwarte baard. Hij keek op zijn smartphone, ik uit het raam. Tegenover ons zat een bejaarde man met een bril scheef op zijn voorhoofd, wat er verstrooid uitzag. De oude heer zat weg te dommelen; uiteindelijk zakte diens hoofd voorover, in diepe slaap. Zijn bril gleed bij die beweging van zijn voorhoofd en tuimelde in het gangpad. Baardmans, naast mij, pakte de bril op en
legde hem gevoelvol op de schoot van de oude heer, die van dit alles niets merkte. Mijn buurman keek daarna weer onverstoord op zijn
smartphone. Ik staarde weer uit het raam, in stilte genietend van het idee dat de slapende man nooit zou weten wat er met zijn bril was gebeurd. En daarna dacht ik weer aan
Deventer, maar dat was andere koek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten