Op een prachtige, doordeweekse lentedag wandelen mijn begeleidster en
ik over de heide bij Elspeet. En passant bedwingen
we de Liesberg, een knobbel van wel 40 metertjes boven NAP. Op de top staan zeven nog bladloze bomen: twee eiken, vier beuken en een berk. Het uitzicht is vanaf deze hoogte fraai; we zijn omringd door niets dan heide die wordt omzoomd door gevarieerd bos. Bovendien is het on-Nederlands
stil; geen mens te bekennen. Echt een serene, beeldschone locatie om uit te rusten.
Het bewijs ligt pal voor onze wandelschoenen. Tussen de zeven bomen vinden we hier en daar uitgestrooide as. Gewijde grond dus. Mijn begeleidster en ik overwegen of we hier ook eens
uitgestrooid willen worden, want veel mooier kun je niet
uitrusten in onze overbevolkte Rijndelta.
Weer verder tussen nog niet bloeiende Erica of Calluna gewandeld, treffen we pakweg twintig mannen en vrouwen die zich in een cirkel hebben opgesteld. In het
midden staat hun goeroe of coach, althans zo lijkt het van een afstand. Wij vermoeden
een teambuildingsuitje of een wel erg letterlijke 'heidedag' van een groepje
werknemers dat de illusie koestert dat individu, team én bedrijf baat hebben bij zo’n samenkomst midden in de natuur.
Ach gossie, de illusie. De uitgestrooide as, zojuist op de
Liesberg, zat er vast ook vol mee.
 |
Navelstarend op de duizelingwekkend hoge Liesberg.
Wil ik hier ook eens verstrooid worden? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten