Stretch

Er diende zich weer eens een levensgroot probleem aan in mijn bestaan: onderbroeken. Daar kun je lacherig over doen, maar dat lukt me niet. Ik hang namelijk heel vervelend tussen twee maten in, L en XL. Naast vervelend is het ook gecompliceerd. Trek ik ’s ochtends een L aan, dan zit-ie wel errug strak. Pas aan het einde van de dag, als-ie wat is uitgerekt, voelt het comfortabel. Trek ik daarentegen ’s ochtends een XL’etje aan, dan zit-ie direct als gegoten. Helaas begint die boxer in de loop van de dag, alweer vanwege de rek, steeds ruimer te zitten waardoor hij ’s avonds neigt tot lubberen. En laten we wel wezen, een bejaarde man met een lubberende onderbroek heeft net zo veel appeal als een zuigeling met een poepluier, dus dat wil je ook weer niet.
Concreet betekent de keuze tussen L en XL: een in het nauw zittend piepkuiken in de ochtend of juist losfladderend gevogelte later op de dag. Na lange overpeinzing kom ik daarom tot de slotsom dat ik het beste kan kiezen voor XL-broekjes met nauwelijks stretch. Eigenlijk net zoals de drager zelf: een ouwe zak waar de rek allang uit is.