Professioneel

‘Alles uit, maar bovenkleding aanhouden,’ zei de verpleegkundige terwijl ze het gordijn rondom mijn ziekenhuisbed dichttrok. In de praktijk betekende het ‘piemelnaakt op je T-shirt na’, maar dat kan zo’n professional natuurlijk moeilijk zeggen. ‘Als u klaar bent stapt u in bed en kom ik zo weer bij u,’ hoorde ik achter het gordijn.

Inderdaad kwam ze even later terug. Ze keek of ik zedelijk onder het laken lag en schoof het gordijn weer open. In het bed naast me zag ik een vrouw soezen. De nawerking van het roesje, wist ik. Buuf was klaar met het darmonderzoek, ik moést nog.
Vervolgens verrichtte de verpleegkundige nog wat metingen bij mij en de soezende vrouw naast me.

Tegen mij zei ze professioneel en geruststellend: ‘Uw bloeddruk is wel wat aan de hoge kant, maar dat zie je vaak vlak voor zo’n onderzoek.’

Tegen mijn buurvrouw zei ze professioneel en geruststellend: ‘Uw bloeddruk is wel wat aan de lage kant, maar dat komt vaak voor na zo’n roesje.’

Daarna keerde ze zich weer tot mij om het infuus voor mijn drogeringsmiddel te plaatsen. Tussen haar voorbereiding door vroeg ze me of ik de afgelopen maanden in een buitenlands ziekenhuis had gelegen, een AZC had bezocht dan wel een varkens- of kippenboerderij.

Nee, nee, nee, zei ik waarna ik, grapjurk als ik ben, vroeg om een dubbele dosis. Ze antwoordde met een vlijmende naald in mijn opbollende ader, heel professioneel, maar niet zo geruststellend.