Samen
met zes mij vreemde kerels zat ik in de bioscoopzaal - heus, er draaide
geen porno. Tussen ons in gaapten rijen lege stoelen. Ik was blij
toen de duisternis intrad en de film begon.
Na
pakweg een uur ging het licht weer aan. Pauze. Van de zeven mannen
gingen er vier plassen of iets snacken in de foyer. De drie
achterblijvers pielden op hun privé-schermpjes. Tien minuten later
keerden de vier ‘stappers’ terug en doofde het licht weer.
Een
uur later ging het licht opnieuw aan terwijl de ondertiteling nog liep. De zes anderen en ik hesen ons uit onze fauteuils,
trokken houterig onze jassen aan en liepen ongemakkelijk zwijgend de zaal uit,
de foyer door, langs het loket, de gure novemberavond in, waarna we
uitwaaierden over het kille theaterplein.
Ik
moest nog een stuk te voet naar de fietsenstalling in het centrum.
Om daar te komen liep ik langs doodse winkelgalerijen waar de feestverlichting voor de kat z'n kont brandde aangezien de koopavond inmiddels was doodgebloed. Eenmaal op de fiets trapte ik in het duister door eenvormige woonwijken. Weer thuis, in vertrouwde omgeving, wist ik het weer: ik ben geen uitgaanstype, nooit geweest ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten