Den Skyldige

Mooie, kleurrijke, weidse, het liefst zonnige beelden: ik hou ervan. Die zie ik dan ook graag terug in speelfilms. Gladiator, Dancing With Wolves, Out of Africa of roadmovies als The World's Fastest Indian, Into The Wild en Thelma and Louise. Behalve het mooie verhaal valt er in deze films vooral ook veel te zién.
Niets van dat alles in Den Skyldige, De Schuldige, een Deense film die ik onlangs op dvd zag. En toch heb ik er, een familiezak chips leegvretend, geboeid naar zitten kijken. Geen landschappen, geen zonlicht, slechts een kille, halfdonkere ruimte ergens op een Deens politiebureau.
Agent Asger Holm bemant er met enkele collega’s de alarmcentrale. Veel contact met die collega’s heeft Holm niet, hij is nogal in zichzelf gekeerd. Daar zijn redenen voor, zo blijkt tussen de binnenkomende telefoongesprekken door, maar dat is slechts één aspect van Den Skyldige. Intrigerender zijn zijn contacten met de panikerende, in nood verkerende bellers. Vooral in dat ene geval...
Behalve het grauwe, door kunstlicht beschenen hoofd van agent Holm valt er anderhalf uur vrijwel niets te zien – wel te luisteren. Een speelfilm dus zonder de kleurrijke, weidse, het liefst zonnige beelden uit de eerste alinea. Maar minstens zo mooi.

Trailer zien? Klik HIER