Catharsis

Als iemand die nog midden in het leven staat (ik kom deze stompzinnige uitdrukking nogal eens tegen in contactadvertenties), besloot ik tot aanschaf van een Swiffer Duster. Dat is zo’n veelgeprezen plumeau die slimme marketeers de term stofmagneet meegaven. Je zwabbert ermee luchtigjes over de talloze met stof bedekte oppervlakken die een huishouden doorgaans telt, et voilà, je hele inboedel spiegelt als nooit tevoren. Het bevalt me dan ook uitstekend.
Nu moet ik direct bekennen dat ik niet goed kan ontdekken wat het verschil in resultaat is met de ouderwetse stofdoek die deze huissloof voorheen gebruikte. Maar het voelt toch anders: beter, frisser, zuiverder, alsof je ineens bomen hoort ruisen, bergbeekjes pinkelen en sijsjes twinkelieren, kortom alsof je midden in het fokkin Zwarte Woud staat te zweefteven. Het is dus vooral een gevoelskwestie, maar dat geldt voor de meeste belangwekkende zaken des levens, zegt mijn…, nou ja, gevoel.
Het positieve aan de Swiffer Duster is dus niet zozeer dat hij zijn stofopruimende werk naar behoren doet. Neehee, het gaat veel meer om het healende, mind detoxing process dat je ook kunt samenvatten middels het oud-Griekse catharsis, wat staat voor emotionele zuivering. Kortom, van het swifferige rondzwaaien met die magnetiserende stofborstel ga je je een stuk beter voelen. Zelfs als je geen zweefteef bent.