Kak

Opvallend hoe weinig hondenpoep ik nog aantref. Als ik het vergelijk met de decennia hiervoor moet ik concluderen dat maatregelen als boetes voor loslopende honden, gebiedsverbod bij speelveldjes en vooral de gewoonte van hondeneigenaren om poepzakjes te gebruiken of met een schepje een drol discreet te verwijderen, hun vruchten hebben afgeworpen. Je beste vriend zich ergens laten ontlasten en dan weer schaamteloos doorlopen is er gelukkig steeds minder bij. Het zal natuurlijk per stad of woonbuurt schelen, maar ikzelf stap nu toch echt een stuk vrijer door mijn omgeving, want de stoepen zijn er opvallend schoon. Heel fijn.
Helaas is er die aloude natuurwet die stelt dat een verdwenen ergernis altijd plaats maakt voor een andere. De poep in het straatbeeld is immers ingeruild voor de smartphone. Waar de eerste 'gewoon' smerig is, is de tweede vervuilend in milieutechnische én intermenselijke zin. Dieptreurig vooral is de combinatie van dit alles: de hondenuitlater die voortdurend op zijn of haar mobieltje kijkt. Vooral als Max of Sam aan het andere eind van de lijn zijn behoefte doet, zet de verslaafde schermkijker zichzelf enorm te kakken.