Pil

Hij lijkt geslepen als de meest kostbare diamant. Perfect rond, een kaarsrechte gleuf middendoor, keurig afgevlakte randen en op de achterzijde zit zijn merknaam messcherp gestanst: Saridon. Wat voor technieken zijn er niet nodig om deze broze, korrelige, vluchtige substantie, waarin 150 mg propyfenazon, 250 mg paracetamol en 50 mg watervrije coffeïne zit gepropt, zo te boetseren dat je dit pilletje zonder noemenswaardige problemen door je strot kunt laten glijden? En dat voor pakweg 15 cent per stuk! En – niet onbelangrijk – de pil doet bij mij wat-ie moet doen: hoofdpijn bestrijden. Goud waard, dat spul.

Je kunt heel wat kritiek hebben om wat de mensheid heeft voortgebracht. Maar onze kunst van het pillendraaien is beslist onnavolgbaar, ja welhaast magisch. Tegen doodgaan is helaas nog niets uitgevonden, maar tegen al het andere bestaat een pil. Witte, felgekleurde, glanzende, doffe, ronde, langwerpige, ovalen, kogelvormige (die moet je in je anus pluggen), grote, kleine, naar fruitsmakende, maar toch vooral…, ja vooral veel bittere. Koortsen, kwalen, lichamelijke én geestelijke pijnen worden ermee bestreden. De tabletificering is wereldwijd. Miljoenen, misschien zelfs miljarden mensen slikken dagelijks een pilletje, soms hun huisdieren incluis. En dan heb ik het nog niet eens over de pil. Was die er niet, dan waren velen van ons wél geboren. Moet je toch niet aan denken?