Stiltecoupé

Met de trein op weg naar Middelburg. Ik reis alleen, eerste klasse, lekker rustig. Op station Schiphol stapt een viertal mannen mijn stiltecoupé binnen. Helaas hebben de nieuwkomers maling aan stilte. Het zijn stuk voor stuk forsgebouwde Schotten – kruising Wesley Sneijder en een dubbeldeurs koelkast - en hun Keltisch staccato ketst keihard door de wagon. Ondanks het tijdstip, elf uur in de ochtend, staan ze al tot hun navel in het bier. Kennelijk is dat ze niet genoeg, want nauwelijks is de trein weer in beweging of blikjes Heineken worden hardhandig opengerukt waarbij ze mij en de andere reizigers uitdagend aankijken. Zeg d'r eens wat van! Een van de Schotten steekt zelfs dreigend zijn wijsvinger omhoog. Sterker nog: harde ruften en ratelende boeren zijn ons deel. ‘Ons’ dat is beschaafd fluisterend, NRC of Volkskrant lezend volk. Maar ‘ons’ durft niks te zeggen tegen de vier Neanderthalers 'from Dundee' met hun bierblikjes, kaalgeschoren koppen en tattoos. In plaats daarvan kijken we nu lafjes naar onze schoenpunten, onderwijl vurig hopend dat de conducteur snel langskomt om de Schotten erop te betrappen dat ze clandestien eerste klasse reizen. En anders om ze te vermanen hun kop te houden in deze stiltecoupé. Maar de conducteur komt niet.