Balorig

Laatst at ik een loempia van de afhaalchinees. Erg lekker, maar halverwege mijn opgerolde deeglap kauwde ik op iets metaligs. Een nietje! Van de schrik bekomen, vroeg ik me af hoe een nietje in een loempia kan belanden. De natuurlijke habitat van het nietje en die van de loempia lijken immers mijlenver uiteen. Maar ineens zag ik voor me hoe een stel balorige medewerkers van een Chinese loempiafabriek elkaar tijdens hun lunchbreak vrolijk stonden te bekogelen met stukjes deeg. (In mijn fantasie was hun baas die dag op dienstreis naar zijn taugéplantage in Hangzhou.) De jongens en meiden van de belendende expeditieafdeling dachten vervolgens: dolle boel, wij doen mee! Bewapend met rollen plakband en nietmachines wierpen ze zich gierend van de lach in de broederstrijd waarbij een afgevuurd nietje in ‘mijn’ loempia terechtkwam.

    Tijdens het verder nuttigen van mijn Oosterse snack kwam ik geen ongerechtigheden meer tegen. Daarom besloot ik om van 1 Chinees nietje geen hele muur te maken.