Eikenhout

Dorpje op de Veluwe. Een zondagse, eikenhouten sfeer hangt in het kleine café-restaurant. Doorrookt muurpleister, oma’s kleedjes op tafel en jachttaferelen aan de muur. Twee locals spelen een potje biljart. Een andere, wat oudere man zit alleen aan de bar en praat met het barmeisje over zijn militaire diensttijd. Het barmeisje, tevens serveerster, doet of ze luistert. Misschien is ze moe en zit haar dienst er bijna op. Uit de speakertjes schalt een zangstuk uit de jaren vijftig. ‘Twee reebruine ogen, die keken de jager aan.’ Weergaloos sentimentele lyriek, helaas uitgestorven. Links van de bar hangt een flatscreen waarop een voetbalwedstrijd. Feyenoord speelt tegen blauwe shirts. Flarden stadiongeluid bereiken ons tafeltje aan de overkant, bij het raam. Op onze platte borden: spiesjes varkenshaas, patat en salade. En er is bier. In het hoekje naast ons ploft een vriendelijke dame neer in gezelschap van haar herdershond. Hun wederzijdse blikken verraden: we houden van elkaar. De dame bestelt iets met karbonade. De hond krijgt een verse bak kraanwater, en wie weet straks stiekem een stukje vlees.
De Veluwe, verder hoef je eigenlijk niet.