Corvee

Ik bezocht een sportschool om me te laten informeren over hoe en wat. Het was niet druk, daarom bood een aardige jongedame in rode bedrijfspolo (waarop Fit For Free) me spontaan een korte rondleiding aan. Eerst voerde ze me langs het krachthonk waar een gespierde man zichzelf in de spiegel stond te bewonderen terwijl hij uit een bidon dronk. Daarna passeerden we de groepsruimte waar op dat moment geen groep was. Vervolgens liepen we door de grote zaal vol dynamische apparatuur waar je, ondanks krachtsinspanningen als rennen, pedaleren, roeien, hangen, duwen en trekken, geen centimeter mee van je plek kwam. Wat me daarbij aan de gebruikers van die apparaten opviel waren de naar binnen gekeerde blikken, de autistische koptelefoons en het tussendoor veelvuldig checken van smartphones. Ten slotte mocht ik de fraaie douche- en saunaruimte betreden (de jongedame bleef buiten wachten). Hier blies men stoom af na gedane arbeid. En hiér was het voor het eerst dat ik iets van vreugde onder de sporters bemerkte, een soort opluchting vergelijkbaar met die bij galeislaven die hun corvee er op hadden zitten.
Toen ik me weer bij de jongedame vervoegde zei ze dat ik, als ik me aanmeldde, een Fit For Free-sporttas als welkomstcadeau kreeg. Ik vroeg bedenktijd.