Evenknie

Voor de fruitliefhebber is kersentijd de mooiste periode van het jaar. Jawel, ik weet dat smaken verschillen en dat mango’s, kiwi’s, minneola’s, zomerkoninkjes, avocado’s, pink Lady’s, nectarines of doerians bij menigeen favoriet zijn. Toch durf ik te stellen dat de kers er speciaal voor óns is. Vorm, uiterlijk, structuur, kleur, alles is perfect. Schillen hoeft niet en van druipen is geen sprake. Ultiem geschikt voor oraal gebruik. Hij is de evenknie van de tepel. Maar waar de laatste een hulpmiddel is, is de kers een hemelse uitkomst. Hij past exact tussen verhemelte, tong en kaak. Eenmaal daar, worden alle smaakpapillen (links, rechts, boven, onder) gelijktijdig geactiveerd. Eerst een beetje zuigen, dan doorbijten en sabbelen tot aan de pit en die vervolgens krachtig uitspugen. Sensualiteit ten top. Belangrijk daarbij is wel dat het vruchtvlees stevig en vol is, want een tikkie binnensmonds verzet is geboden. Dus mag hij niet te zacht of te slap zijn. Daarom het liefst gisteren geplukt, door een Betuwse boerendochter met een gezellig rieten mandje. In het juiste formaat en glanzend diepdonkerrood vormt hij het kroonjuweel voor de fruitsnoeper. Wie een kers eet, behoeft geen taart.