Voorkeur

Net als andere dieren is ook onze soort onder te verdelen naar ras. Mooi wel, die verscheidenheid. Maar verscheidenheid werkt ook voorkeuren in de hand. Vraag aan een willekeurig mens naar zijn voorliefde als het bijvoorbeeld gaat tussen een teckel, een labrador en een bull terriër. Negen van de tien keer krijg je een duidelijk antwoord. Slechts een enkeling zal beweren dat het hem geen fluit uitmaakt. Vrijwel iedereen heeft namelijk wel een voorkeur inzake raskenmerken. Strikt gezien heet zoiets racisme, maar in voornoemd geval vindt niemand dat een probleem. Anders wordt het als je openlijk je voorkeur uitspreekt voor een mensenras. Duik dan onder! Wel mag je braafjes opmerken dat ras A. zo analytisch denkt, ras B. erg lenig is, ras C. zo’n goed ritmegevoel heeft en dat ras D. vaker last heeft van suikerziekte of staar. Maar zodra het op persoonlijke voorkeuren aankomt slaat de gevoeligheid toe. Zeer veel beroepsduiders – vaak van de correcte soort – zijn dagelijks bezig om racisme en de daar uit voortvloeiende discriminatie de wereld uit te bannen. Vreemd genoeg hebben de meesten onder hen wel een duidelijke voorkeur voor een teckel, labrador of bull terriër.