Mastermind

Geregeld zie ik Tv-programma’s langskomen die gaan over wonen, verhuizen of verbouwen. Bewoners krijgen daarbij hulp van allerlei types – ja, dat zijn vaak types – die precies weten hoe het moet. Designers, stylisten, architecten, tuindeskundigen, makelaars en andere goeroes. Onder de hulpbehoevenden zijn, wanneer ze het resultaat aanschouwen, de Ah’s, Super’s en Wow’s dan ook niet van de lucht. En de deskundigen voeren de show verder op met teksten als ‘dan behoud je vanuit de keuken toch contact met je gasten’, ‘door die frutsels weg te werken krijgt het huis een meer industriële, stoere uitstraling’, ‘dit uitzicht verveelt toch nooit!’, ‘sfeer bereik je door out of the box te denken’ en ‘door die lampenkap te vervangen door deze led-ornamenten wordt de uitbouw ineens edgy’. Maar het allerbelangrijkste dat dit soort programma’s ons leert, is dat het woord ‘ouderslaapkamer’ heeft plaatsgemaakt voor master bedroom of gewoon master. Het meurende hok waar vroeger je (groot)ouders snurkten, zich omkleedden of neukten heeft daardoor ineens grandeur gekregen. De master is niets minder dan een masterplan geregisseerd door een mastermind. Het is een louche schurk tot topcrimineel bombarderen. Behalve de naam blijft alles hetzelfde. Weinig edgy dus.