Burgerman

Mijn parket. Essenhout. Zesendertig jaar oud. Bevalt me best. Praktisch en fraai. Heeft een druk gezin met vele huisdieren en een boel aanloop over zich heen gehad. Nu is het een stuk rustiger; het wordt doorgaans nog slechts betreden door mijn kakkies, de voetkussentjes van mijn kat en de schoenzolen van een enkele dwaalgast. De vloer behoeft weinig onderhoud: een paar keer in de week de stofzuiger erover en af en toe een doekje, bijvoorbeeld als de kat heeft gekotst. Maar eens per jaar is er groot onderhoud. Dan moet alles aan de kant en krijgt de vloer een nieuwe laag polish. Da’s hard werken - met krakende knieën - waarna de polish twee uur moet indrogen en gedurende die tijd niet mag worden betreden. Om dat te bewerkstelligen wordt de kat het huis uit gebonjourd en ik ga op de bovenverdieping uitrusten van de vermoeienissen. Wanneer de tijd rijp is, daal ik verwachtingsvol de trap af, overzie de nu spiegelende vloer, zet alle huisraad terug op z’n plek en ten slotte mag ook de (beledigde) kat het pand weer betreden. Mijn woonkamer glimlacht als vanouds. Klein burgermansgeluk.