In een stemmige interieurwinkel in Garderen stond ik er wat passief bij terwijl mijn begeleidster zich geheel verloor in de smaakvolle snuisterijen die vooral het heerlijke landleven uitdroegen. ‘Sfeervol, pastoraal & christelijk,’ zo zou je het kunnen omschrijven, het laatste vanwege 't zwartgerokte vrouwvolk
dat die dag, net als wij, de winkel in dit godvrezende Veluwse dorp aandeed. Met belangstelling bekeek ik de dames waarbij me opviel dat velen een bijzonder soort Engels spraken: keurig en foutloos, maar met een Germaanse ondertoon. Bij nadere beschouwing constateerde ik bovendien dat hun donkerblonde, blauwgrijze, roetzwarte, kastanjebruine of vosrode coiffures er bijzonder synthetisch uitzagen - pruiken dus. Even dacht
ik te maken te hebben met een dagje uit voor chemo-patiënten, maar toen viel mijn
kwartje: het betrof joodse* vrouwen van het orthodoxe soort, afkomstig uit een of
ander buitenland. Hun religieuze wetten, had ik ooit ergens gelezen, schrijven hoofdbedekking
voor, althans indien ze gehuwd zijn. De ene joodse stroming stelt daarbij pruiken
verplicht, de andere hoofddoeken; uitgangspunt is dat 'gehuwd haar' verborgen blijft want dat is onzedelijk, of zoiets. Gefascineerd volgden mijn ogen de druk
kirrende pruikjes terwijl zij de serviezen van Wedgwood en Villeroy & Boch, de zilveren kandelaars en het tiffany glaswerk bewonderden, of de luxe badkamerzeepjes en geurkaarsen besnuffelden die de winkel vulden met een bloemig aroma.
Waar zijn hun echtgenoten eigenlijk, vroeg ik me ineens af, want die waren nergens te bekennen. Ik stelde me zo voor dat de heren, gezien de merendeels gevorderde leeftijd van deze dames, veelal kalend waren. Maar
ook daar hebben joods-orthodoxen een oplossing voor gevonden, iets met malle hoeden en pijpenkrullen. Bij nogal wat religies lijken bijzaken hoofdzaken.* Altijd lastig: is het Joods of joods? Indien het de religie betreft gebruikt men een kleine letter, is mij bekend. Is de duiding echter volkenkundig dan is een hoofdletter nodig. Het 'probleem' bij de volgelingen van Mozes, en ook bij andere godsdienstige stromingen, is echter dat religie en volk vaak door elkaar heen lopen. Gevolg: ik doe maar wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten