Romeo en Julia in de Stille
Zuidzee, zo zou je dit verhaal kunnen omschrijven. De maatstaf ben ik zeker niet want mijn bril is nogal gekleurd, maar Tanna, zo heet-ie, is de
mooiste film die ik in lange tijd heb gezien. Het thema is klassiek en universeel, de cast
bestaat uit locals die zo ongeveer zichzelf spelen (soms lief stuntelig, maar desondanks overtuigend), de locaties zijn
schitterend en de Melanesische hoofden zijn zowel innemend als krachtig.
Het op waarheid berustende verhaal speelt zich af op een
van de vulkaaneilandjes van de republiek Vanuatu, ergens ten oosten van Australië
en Nieuw-Guinea. Wie gevoelig is voor deze uithoek van de wereld, voor puurheid en, pak 'm beet, voor liefde, kan niet
om deze film heen. Wat kan ik er nog meer over zeggen? Eigenlijk niets. Mwah, ja
toch: ga ‘m zien, alhoewel hij, na voorgaande aanbevelingen, voor anderen alleen maar kan tegenvallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten