High Wood

Weer even 'n gezellig stukje proza over de Eerste Wereldoorlog, nu het offensief bij de Somme. Het is 15 juli 1916, de ochtend na de strijd bij het boerengehucht Bazentin dat zojuist was ingenomen door de Britten. Het bleek een zeer korte adempauze tussen de zware gevechten. Drie stoutmoedige Engelse officieren maakten hiervan gebruik door op verkenning te gaan en te speuren naar Fritz. Ze slopen over de heuvelrug achter het veroverde dorpje. Bovenaan gekomen ontwaarden ze een doodstille vallei vol ruisend graan. Er was geen Duitser te bekennen, wat verbazing wekte want het zou ervan moeten stikken. Met ingehouden adem daalden de drie dapperen aan de andere kant weer af en staken het graanveld over naar het hoger gelegen compacte bos(je) erachter, door hen High Wood genoemd. Tot hun stomme verbazing ontdekten ze ook hier, tussen de bomen, geen Duitse stellingen. Een buitenkansje, wisten ze, waarna ze zich terug spoedden naar hun eigen linies teneinde hun troepen gereed te maken om het zo strategisch gelegen bos in te nemen. Helaas kregen ze geen toestemming van het hoofdkwartier, want dat had andere plannen.
Lang verhaal kort: uiteindelijk besloot men pas twee dagen later High Wood binnen te trekken. Maar in de tussentijd hadden de Duitsers hun fout – het onverdedigd laten van dit bos op de heuvel – ingezien en zich blitzschnell hersteld. Dus toen de Engelsen, Schotten, Indiërs en Zuid-Afrikanen uiteindelijk twee dagen later High Wood binnenvielen, werden ze nu wel 'warm' ontvangen. De strijd om dit bos - qua oppervlakte slechts enkele voetbalvelden groot - zou uiteindelijk twee maanden in beslag nemen en ruim 20.000 slachtoffers eisen. Was men, gebruik makend van het buitenkansje, direct met de opmars begonnen dan had het wellicht een paar uur en géén slachtoffers gekost. Haastige spoed is zelden goed? Hier gold: Matige spoed = slachting in High Wood.