Businessclass

Bij gunstige windrichting vliegt een enorme witte vogel, tweemaal daags, op vaste tijden over mijn dakpannen. Het is een Airbus A380 van Emirates, 's werelds grootste passagiersvliegtuig. Het toestel vliegt aardig laag, want is reeds met zijn dalende glijvlucht naar Schiphol bezig. Een majestueus gezicht. Soms loop ik zelfs de tuin in om hem beter te kunnen spotten. Dat de groenen er juist van gruwen deert me niet.

Eerlijk gezegd zou ik graag in die overvliegende albatros willen zitten. Maar dan wel businessclass, want ik ben inmiddels wel zo ver dat ik economyclass een veuls te grote aantasting van vrijheid begin te vinden. Zeker tijdens vluchten van langer dan drie uur, en daar zijn deze enorme superjumbo’s juist voor bedoeld, onderga je een verstikkende marteldood, althans in mijn beleving.

Maar ja, business kost pakweg vier keer zo veel als economy. De verhoudingen zijn daarmee behoorlijk zoek, wat in het verlengde ervan eveneens geldt voor het almaar groeiende verschil tussen rijk en arm in deze wereld. Maar oké, je wilt, godbetert, bijvoorbeeld naar Bali. Dan heb je twee opties. De ene is ellendig en kost 600 euro, de andere gerieflijk maar vraagt een vette 2400. Gelukkig is er een slimmere keuze: lekker thuis blijven en van daaruit met veel plezier naar die overvliegende Airbus A380 kijken. Dát is de meest luxueuze klasse.