Chaostheorie

Mijn zonnebril oogt heel cool. Toch droeg ik ‘m tot voor kort nauwelijks omdat hij altijd scheef op mijn neus stond. Lullig gezicht. Maar onlangs ging ik per ongeluk op mijn coole bril zitten waardoor hij sterk verboog - gelukkig zonder te knappen. Gek genoeg zat de bril na dit stomme voorval ineens wél recht op mijn neus. Geluk bij een ongeluk, maar vooral: puur toeval. Een laf cliché natuurlijk, want alles is toeval. Mijn conceptie, de oerknal, mijn kromgebogen bril: een kwestie van chaos.
Een theoretisch voorbeeld.
's Middags, op uur U, ga ik met mijn auto op pad. Even later schrik ik hevig. Door de laagstaande zon zie ik een fietser over het hoofd die, van rechts komend, mijn pad kruist. Gelukkig passeert hij voorlangs, maar het scheelt een haar! Indien ik een seconde vóór uur U in mijn auto was gestapt, dan zouden de fietser en ik elkaar op hetzelfde moment hebben gekruist. Vanwege dezelfde laagstaande zon had ik hem dan wél geschept. Daar zou ik echter weer tegenin kunnen brengen dat de fictieve fietser veel geluk heeft gehad dat ik sinds kort mijn coole zonnebril weer draag omdat-ie weer recht op mijn neus staat nadat ik er heel lullig op ben gaan zitten. Zo zie je maar: zelfs in theorie heerst chaos.