Soja

Van enige afstand keek ik naar een buizerd. Hij zat midden in een weiland aan iets te plukken. Een muis of zo. De roofvogel was bezig van twee dieren één te maken. Dat doe ik ook vaak, eigenlijk mijn hele leven al, vrijwel dagelijks. Vlees eten is eigenlijk niets anders dan van twee dieren één maken. Het ene dier is de sjaak, het andere teert erop.

Als vleeseter val ik in de laatste categorie, maar dat is rap aan het veranderen. Niet zozeer uit aversie tegen vlees, des te meer tegen de gruwelijke industrie die dat vlees fokt en aan de man brengt. Om die reden hang ik dan ook bij Albert Heijn steeds vaker boven de vleesvervangers. Zo probeerde ik gisteren ‘Oosterse wokblokjes’ op basis van soja- en tarwe-eiwit. Smaakte me prima. Een en ander sterkt me in de gedachte dat van twee dieren één maken een beetje een achterhaald concept is. Althans voor onze soort, die intelligent genoeg blijkt om alternatieven te verzinnen. De buizerd in het weiland heeft echter geen andere keus. Hem treft geen blaam, want hij is onbekend met welke industrie dan ook. En de muis? Die leefde tot zijn laatste piep in vrijheid. Kun je van het dier op ons bord meestal niet zeggen.