Graag geef ik me over aan heimelijke genoegens. Guilty pleasures, in goed Nederlands. Mooi voorbeeld is een
datingprogramma op teevee waarin deelnemers elkaar voor het eerst ontmoeten tijdens een dinertje in een met minicamera’s
behangen restaurant. First Dates, want zo heet het programma in goed
Nederlands, is een succesrijk internationaal format waarin de producenten niet schromen achteraf flink te manipuleren met de
beelden. Het doel dient vooral de romantiek, maar stiekem zijn makers - en
kijkers - vooral uit op pijnlijke situaties. Awkwardness, in goed Nederlands.
Mijn
plezier zit ‘m vooral in de domheid van de deelnemers, want dat
zijn ze stuk voor stuk, iets wat overigens weinig met opleiding te maken
heeft. Grofweg kun je deze 'domme' liefdeszoekers in twee categorieën
opdelen: naïeve jongeren en simplistische ouderen. Hun stupiditeit wordt
uitvergroot doordat beide categorieën één ding gemeen hebben, ze
willen graag met hun onzalige hoofden op de treurbuis, oftewel exposure, in goed Nederlands. Ook zijn deze
deelnemers bereid om tussen het smakken door, elkaar – en ons, kijkers – hun levens op te biechten en van commentaar te voorzien
waarbij ze natuurlijk pogen zichzelf zo goed mogelijk af te
schilderen. Een en ander bezorgt mij kleffe smeuïgheid in deze tijden van dorre isolatie. Of lockdown, in goed Nederlands.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten