Zolang buiten het virus rondwaart is het fijn thuiszitten met een boek, gezien de ongewisse tijd het liefst een dikke. Hitlers Beul van de Duitse historicus Robert Gerwarth is er zo eentje.
De ondertitel: Leven en dood van Reinhard Heydrich
1904-1942.
Heydrich
was minder bekend dan collega’s als Göring,
Himmler en Goebbels, maar hij was wellicht de meest ijzingwekkende van allen. Zijn bijnaam Het Blonde Beest zegt voldoende. Als geen andere invloedrijke nazi was hij behept met Arische utopieën. Het kwam erop neer dat er één hoogwaardig volk was, de
Germanen, grofweg de bewoners van noordwest Europa met hun fiere
lengte, blonde haren en blauwe ogen, niet toevallig Heydrichs eigen fysieke kenmerken. De rest - Joden, Slaven, zigeuners en alles ten
oosten van het vroegere Pruisen - was hooguit geschikt om Germanen te dienen als dwangarbeider. Het overgrote deel kon echter het beste worden vernietigd. Dit
ideaal bracht Heydrich op zijn kenmerkende kille manier in de
praktijk, totdat hij in 1942 in Praag om het leven kwam na een bijna mislukte aanslag door het Tsjechische verzet. Een paar dagen later bezweek hij alsnog aan bloedvergiftiging ontstaan uit zijn niet eens zo zware verwondingen. Maar reeds lang voor hij de pijp uit ging had hij in nazi-kringen grote faam verworven door het rücksichtslos scheiden van Übermensch en ‘minderwaardige’ waarna hij zijn vuurpelotons en gaskamers hun grondige werk had laten doen. Zo bezien is het virus veel humaner. Voor hem zijn we allemaal gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten