Badr Hari

Het was hooguit een graad of acht, de scherpe wind blies uit het noorden. Onder die onaangename omstandigheden stonden drie mannen op het IJsselmeerstrandje hard en meedogenloos te sjorren aan het multifunctionele fitnesstoestel waarvan iedere sportieve strandbezoeker vrijelijk gebruik mag maken. Meedogenloos trainen, dat hadden de drie vaker gedaan, ze zagen er uit als professionele kickboksers die bovendien niet vies van show waren. Ondanks de tepelhardende gevoelstemperatuur deden ze hun krachtoefeningen met ontbloot bovenlijf. Ik zag imposante lichtbruine torso’s, gewaxt tot in elke uithoek, met daaronder in strakke maillots gestoken hammen van dijen.
Pal naast het fitnesstoestel met de drie glanzende gladiatoren stond een kapitale auto geparkeerd, een al even glanzende grafietgrijze Jaguar F-Page. De vier brede portieren van dit bakbeest stonden wagenwijd open zodat een stuwend kaboefff, kaboefff, kaboeffff uit de mobiele geluidsinstallatie over het winderige strandje rondpompte. Kabaal inspireert tot inspanning, zullen we maar zeggen.
Ik vroeg me af hoe ze met die chique kar hier waren gekomen want het strand wordt van een ruime parkeerplaats gescheiden door een metershoge grasdijk. Het kon niet anders dan dat de krachtige Jag over de dijk was gecrosst, misbruik makend van het fietspad. Dat kon natuurlijk nooit de bedoeling zijn van deze locatie, dus leek het mij - toevallig passerende fietser - behoorlijk asociaal wat tevens gold voor de stuwende teringherrie waarmee de heren hun biceps opbliezen. Eigenlijk had ik als brave burgerman de drie Badr Hari's vermanend moeten toespreken dat de wereld niet van hun was. Maar dat durfde ik niet, dus vervolgde ik lafjes mijn weg, kilometerslang achtervolgd door het kaboefff, kaboefff, kaboefff.

Kickboksgrootheid Badr Hari                                            © Stef Nagel