Wind

Over Beyoncé is veel te vertellen. Ik beperk me tot heur haar. Wanneer deze superster optreedt, meestal in megastadions of theatertempels, waait het altijd heel geraffineerd rond haar mooie hoofd en wel zodanig dat haar bombastische kapsel een onaards sensuele, ja zelfs goddelijke look aanneemt waardoor de zangeres van het gepeupel los lijkt te komen. 
Ik neem aan dat ergens in de coulissen iemand zit die met een high tech long distance föhn het weelderige kapsel van Beyoncé in beweging zet. Mooi wel, want wapperende haren voegen niet alleen sensualiteit toe, maar ook drama. (Op slagveldschilderijen zie je daarom vaak zwierige paardenmanen en -staarten.)
Sinds kort past men deze föhntechniek ook toe bij grote sportevenementen. Tijdens prijsuitreikingen wapperen de vlaggen achter het ereschavot tegenwoordig vaak heel elegant terwijl het windstil is. Bij old school ceremonies worden vlaggen nog overeind geholpen door zo’n viagra-steunstok, maar bijdetijdse organisatoren gebruiken steeds vaker kunstmatige wind om de nationale dundoeken esthetisch te laten opbollen.
En zo kwam het dat ik ineens aan de wilde haardos van Beyoncé moest denken toen mijn oude buurman met zijn huilende bladblazer door zijn tuintje ragde.